اوپک، چین و تحولات ژئوپلیتیک، ۳ عامل تعیین کننده قیمت نفت در ۲۰۲۵ ۱۴۰۴/۰۷/۱۲

به گزارش اویل اینداستری به نقل از رویترز، بازگشت تدریجی کاهش تولید اوپک پلاس، جریان‌ ذخیره‌سازی نفت در چین و تنش‌های ژئوپلیتیک از عوامل اصلی تأثیرگذار بر قیمت نفت خام در سال جاری میلادی بوده‌اند و به احتمال زیاد در آینده هم چنین خواهد بود.
دانستن این‌که چه عواملی بر بازار تأثیر می‌گذارند یک موضوع است، اما پیش‌بینی دقیق این‌که این عوامل چگونه توسعه خواهند یافت موضوعی کاملاً متفاوت است.
مشکل صنعت نفت این است که هر سه عامل ذکر شده ذاتاً غیر قابل‌پیش‌بینی و در معرض تغییرات نسبتاً سریع هستند، موضوعی که پیش‌بینی بازار کنونی را بیش‌از هر زمان دیگری به کاری بیهوده و پرخطر تبدیل می‌کند.
همچنین، این سه عاملی که درحال‌حاضر بازارهای نفت را شکل می‌دهند، در مسیرهای متفاوتی درمورد تأثیرگذاری بر قیمت عمل می‌کنند.
لغو تدریجی طرح کاهش داوطلبانه تولید به میزان 2.2 میلیون بشکه در روز توسط 8 عضو ائتلاف اوپک پلاس در سال جاری میلادی به‌همراه 137 هزار بشکه در روز افزایش تولید دیگر که قرار است در ماه اکتبر انجام شود، از نظر تئوریک برای قیمت‌ها عاملی کاهشی محسوب می‌شود، زیرا به‌هیچ‌وجه قطعی نیست که تقاضای جهانی با سرعت کافی درحال افزایش باشد تا بتواند این میزان نفت اضافه شده را جذب کند.

اما اوضاع پیچیده‌تر می‌شود، چون افزایش واقعی صادرات این ائتلاف با میزان افزایش مجاز تولید مطابقت ندارد.
تحلیلگران و منابع صنعتی برآورد می‌کنند 8 صادرکننده عضو اوپک پلاس از زمان آغاز کاهش محدودیت‌های تولید در ماه آوریل، حدود سه‌چهارم از نفت اضافی هدف‌گذاری شده را به بازار عرضه کرده‌اند.
این بدان معناست که 500 هزار بشکه در روز که معادل حدود 0.5 درصد از تقاضای جهانی است و قرار بود وارد بازار شود، هنوز نرسیده است.
درعمل، لغو سهمیه های تولید اوپک پلاس به‌جای آن‌که عامل کاهشی برای قیمت‌ها باشد و عامل افزایشی تبدیل شده‌است.
این امر ممکن است به آن معنا باشد که حتی اگر 8 عضو اوپک پلاس در نشست این هفته بر سر افزایش بیشتر سهمیه‌های تولید به توافق برسند، واکنش بازار محدود خواهد بود، چون فعالان بازار منتظر خواهند ماند تا ببیند چه میزان نفت اضافی در واقعیت عرضه خواهد شد.
از طرف دیگر، حجم نفت خامی که چین در سال جاری میلادی ذخیره کرده، حداقل در کوتاه‌مدت عامل افزایشی محسوب می‌شود، زیرا مازاد عرضه را جذب کرده و در ماه‌های اخیر موجب شده قیمت قراردادهای آتی نفت برنت در بازه محدود حدود 65 تا 70 دلار برای هر بشکه تثبیت شود.
گزارش‌ها حاکی از آنست که چین حداقل 500 هزار بشکه در روز از ابتدای سال جاری میلادی نفت ذخیره کرده باشد.
اما به‌دلیل شفاف نبودن این فرایند، پیش‌بینی این‌که چین به ذخیره‌سازی ادامه خواهد داد یا عقب‌نشینی خواهد کرد دشوار است.
در بسیاری جهات، بهترین شاخص برای پیش‌بینی همان قیمت است، چراکه چین سابقه خرید نفت اضافی در زمان پایین بودن قیمت‌ها و استفاده از ذخایر در زمان افزایش قیمت‌ها را دارد.
درگیری بین رژیم صهیونیستی و ایران هم نشان می‌دهد مسائل ژئوپولیتیک در سال جاری نقش بزرگ‌تری داشته‌اند و همچنان عاملی غیر قابل‌پیش‌بینی هستند.
علاوه‌بر تنش‌ها در خاورمیانه، حمله‌های اوکراین به پالایشگاه های نفت روسیه و بی‌ثباتی اقتصادی ناشی از جنگ‌های تجاری ایجاد شده توسط رئیس‌جمهور آمریکا هم مطرح است.
تأثیر این رویدادها هم نامشخص است. برای مثال آسیب به پالایشگاه‌های روسیه احتمالا صادرات فرآورده‌های نفتی این کشور را کاهش می‌دهد، اما ممکن است صادرات نفت خام را افزایش دهد. ترکیبی که به‌احتمال زیاد منجر به رشد حاشیه سوددهی پالایشگاهی خواهد شد.
این بی‌ثباتی می‌تواند باعث نوسان قیمت شود اما ممکن است باعث شود فعالان بازار محتاط باشند و تمایلی نداشته باشند در هیچ جهتی حرکت کنند، چون منتظر اطلاعات قطعی هستند تا ببینند کدام عامل احتمالاً برتری خواهد یافت.